موسی محمدپور
دیروز در یک خبر خواندم:
یک بانوی کوه نورد از باشگاه... در مسیر “علم کوه” حالش بد می شود و همنوردان او، این بانو را در دل شب بدون همراه تنها می گذارند!
که در نهایت به همت کوه نوردانی از مازندران از خطر جدی نجات پیدا می کند!
راستی؛ چرا بعضی از گروه ها و باشگاه های کوه نوردی اصول و مبانی، بویژه اهداف کوه نوردی را جدی نمی گیرند ؟
کوهنوردی مانند هر ورزش و‌تفریح دیگری قوانین و‌دستورالعمل های خاص خود را دارد
در همین راستا با توجه به مهم بودن این موضوع به نکاتی چند اشاره می نمایم :
/. سلامت در صعود و فرود
این مهم باید به عنوان یک اصل در کوه نوردان درونی شود.
/. همیاری و همکاری
ضرورت دارد که حمیّت گروهی از ابتدا تا انتهای برنامه مورد توجه جدی قرار گیرد.
/. حفظ محیط زیست و طبیعت
این مهم نیز لازم است که چه به صورت فردی و چه به صورت گروهی با آموزش های عملی در سر تاسر برنامه اجرا شود.
/. اخلاقِ کار بردی در کوه نوردی
عملِ خوب از فضیلت‌های اخلاقی است که شامل عناصر فاعلی، فعلی و عینی اند که همیشه باید سرلوحه رفتاری کوه نوردان قرار گیرد.
/.عشق و علاقه
در کوه نوردی علاوه بر یادگیری اصول و فنون ،عشق و علاقه درونی، در درجه نخست این ورزش می باشد.
/.چگونگی میدان عمل
کوه نوردی میدان رفاقت است نه میدان رقابت !
