آدمهای خوب را بد نکنیم !!

آدمهای خوب را اذیت نکنیم،آزار ندهیم !
دنیا و آدمهایش به خوبها نیاز دارند اولین نفر خودمان .
دنیا بدون آدمهای خوب ،بی معنی و سخت می شود مثل یک جهنم واقعی که نمی شود در آن حتی نفس کشید .

اینقدر آدمهای خوب را در تنگنای احساسی قرار ندهیم !آنها را از خوب بودنشان ،پشیمان نکنیم !
آدمها یک زمانی
در یک جایی
ناخواسته و به اجبار، خودشان را
جا میگذارند و می‌ روند و این تلخ ترین اتفاق است .
هر کدام از آدمها ،ظرفیتی دارند آدمهای خوب سعی میکنند این ظرفیت را بالاتر نگه دارند .
بی احترامی می‌بینند ،بی احترامی نمی کنند …تمسخر و تحقیر میشنوند ،لبخند میزنند مبادا چیزی بگویند که کسی از آنها برنجد ،بارها بدی می‌بینند ولی صبوری پیشه میکنند …دلشان را می شکنند ،سکوت می کنند ،کینه نمی وزند ،انتقام نمی گیرند.تا جایی که بتوانند گذشت می کنند و می گذرند.
نه اینکه بلد نباشند کینه بگیرند ،بدی کنند ،لب به شکوه و شکایت باز کنند …
آنها را احمق نپنداریم ،انها می بینند و می شنوند و خوب هم می توانند عکس العمل نشان دهند ولی قسمت خوب وجودشان پررنگ تر است، ارزش ها و آرمان‌هایشان با بدی منافات دارد ،نمی خواهند که بد باشند ،نمی خواهند که دلی بشکنند .دنیا را با آدمهای خوب و بدش دوست دارند و زیبا می دانند .غم و شادی دیگران را غم و شادی خود می دانند ولی امان …
امان از روزی که صبرشان تمام شود …شاید از همه بدها ،بدتر شوند چون چیزی برای از دست دادن ندارند چون تمام پل هایی که از خوبی و معرفت و گذشت ساخته بودند بدجور خراب شده اند، چون شیشه ارزش هایشان بدجور شکسته ،چون یک روز از خود می‌پرسند این همه خوبی نتیجه اش چه شد ؟
جز بی احترامی مکرر و بدی دیدن های زیادی !و آن موقع ظرفیت این را دارند که سرشار از بدی ،پر از کینه و انتقام شوند و آن وقت کسی جلودارشان نیست .
باید بدانیم آدم ها ساعت شنے نیستند
که سروتهشان کنی
دوباره از اول شروع شوند
آدم ها گاهے تمام میشوند.
آدمها ، برعکس آنچه میگویند و فکر میکنند،خوبها را دوست ندارند ،ضعیف می پندارند، چون خوب‌ها خود وجودی شان را زیر سوال میبرند !ولی نمی دانند اولین کسی که از بدشدن خوب ها ضربه میخورد خودشان هستند .
خوبها را بد نکنیم !اینطوری دنیا دیگر جای قشنگی نیست !سنگ روی سنگ بند نمی شود .
جامعه یعنی همه ما با هم .
نمی شود در جامعه ای یک عده بدی کنند ،بدزدند و غارت کنند ،تحقیر کنند ،زور بگویند ،سو استفاده کنند و عده ای فقط برویشان لبخند بزنند و اطاعت کنند .
در جامعه امروزی ما که خوب‌ها در حال تغییرند ،همرنگ دیگران می شوند و دیگر دلشان نمی خواهد خوب باشند ، این سونامی، زنگ خطر و هشداری جدی برای همه است.
دیگر اگر کسی در خیابان رو به مرگ بود ،رهگذری میل کمک ندارد و بی اعتنا می گذرد یا در بهترین حالت توجه ،با گوشی اش فیلم میگیرد .
دیگر دردها ،غم ها و چالش های دیگران برای آدمهای دیگر ،معنا ندارد ،دیگر دلی نمی لرزد و به تکاپو نمی افتد .براحتی دل ها شکسته می شوند ،خیانت و نامردی و کشت و کشتار زیاد می شود و هیچ چیز سر جایش قرار نمی گیرد .
پس لطفا،خواهشا آدمها را بد نکنیم ،ادمها را آنقدر نشکنیم که دیگر نشود تکه های شکسته شان را به هم بند زد ،ادمها را از خوبی فراری ندهیم چون همه مثل دانه های تسبیح به هم متصلیم .
مثل دومینویی که افتادن یک قطعه ،حتما سقوط دیگر قطعات را هم در بردارد .
پس مواظب آدمهای خوب اطرافمان باشیم،نگهشان داریم و آنها را از خوب بودنشان ،پشیمان نکنیم .