به گزارش خبرنگار سرویس بین الملل صبح ملت بیماری ابله میمونی (Monkeypox) یک بیماری ویروسی نادر و بیماری زئونوزی است که توسط ویروس ابله میمونی (Monkeypox virus) ایجاد می‌شود. این بیماری به گروه ویروس‌های آبله‌سان تعلق دارد و اولین بار در سال 1958 در میمون‌ها شناسایی شد، اما از آن زمان به بعد در انسان‌ها نیز گزارش شده است. این مقاله به بررسی ابعاد مختلف بیماری ابله میمونی، از جمله تاریخچه، علائم، روش‌های انتقال، تشخیص، درمان، و پیشگیری از آن می‌پردازد.
تاریخچه
بیماری ابله میمونی برای نخستین بار در سال 1958 در میمون‌های آزمایشگاهی در دانمارک شناسایی شد، که به دلیل وقوع یک اپیدمی در آن زمان به نام “ابله میمونی” نامگذاری شد. اولین مورد از بیماری ابله میمونی در انسان‌ها نیز در سال 1970 در جمهوری دموکراتیک کنگو گزارش شد. از آن زمان، شیوع این بیماری در کشورهای آفریقایی به طور دوره‌ای گزارش شده است، اما در سال‌های اخیر، مواردی از آن در سایر نقاط جهان نیز مشاهده شده است.
علائم
علائم بیماری ابله میمونی به طور کلی شبیه به علائم بیماری آبله هستند، اما معمولاً خفیف‌تر هستند. این علائم شامل:
- تب: افزایش دما که معمولاً اولین علامت بیماری است.
- گلودرد و سردرد: اغلب همراه با تب بروز می‌کنند.
- دردهای عضلانی: که ممکن است در نقاط مختلف بدن احساس شود.
- خستگی: احساس ضعف و خستگی عمومی در بیماران مشاهده می‌شود.
- راش پوستی: راش‌های پوستی به شکل دانه‌های قرمز و برجسته بر روی پوست ظاهر می‌شود که به مرور زمان به تاول‌های پر از مایع تبدیل می‌شوند و سپس خشک می‌شوند.
روش‌های انتقال
ویروس ابله میمونی عمدتاً از طریق تماس نزدیک با فرد آلوده یا حیوانات آلوده انتقال می‌یابد. روش‌های اصلی انتقال شامل:
- تماس مستقیم با پوست یا مایعات بدن: تماس با راش‌ها یا مایعات بدن فرد آلوده می‌تواند موجب انتقال ویروس شود.
- تماس با حیوانات آلوده: تماس با حیوانات مبتلا به بیماری، مانند جوندگان یا میمون‌ها، می‌تواند منجر به انتقال ویروس به انسان شود.
- تماس با اشیاء آلوده: استفاده از اشیاء یا لباس‌های آلوده نیز می‌تواند موجب انتقال بیماری شود.
تشخیص
تشخیص بیماری ابله میمونی معمولاً بر اساس علائم بالینی و تاریخچه تماس با افراد یا حیوانات آلوده انجام می‌شود. آزمایشات تشخیصی شامل:
- آزمایش‌های ویروسی: شامل PCR (واکنش زنجیره‌ای پلیمراز) برای شناسایی DNA ویروس.
- آزمایش‌های serological: برای شناسایی آنتی‌بادی‌های ضد ویروس در خون.
درمان
در حال حاضر، درمان خاصی برای بیماری ابله میمونی وجود ندارد و درمان بیشتر بر اساس حمایت و مدیریت علائم انجام می‌شود. این شامل:
- استراحت و مایعات: برای کمک به بدن در بهبود و پیشگیری از کم‌آبی.
- مسکن‌ها و ضد دردها: برای کاهش درد و تب.
- مراقبت از پوست: برای پیشگیری از عفونت‌های ثانویه در نواحی راش.
پیشگیری
پیشگیری از بیماری ابله میمونی شامل اقدامات زیر است:
- واکسیناسیون: استفاده از واکسن آبله می‌تواند تا حدودی از ابتلا به بیماری ابله میمونی جلوگیری کند.
- اجتناب از تماس با حیوانات آلوده: کاهش تماس با حیوانات وحشی و رعایت بهداشت در محیط‌های آلوده.
- رعایت بهداشت فردی: شستن دست‌ها و استفاده از وسایل شخصی جداگانه برای کاهش خطر انتقال ویروس.
بیماری ابله میمونی، با وجود نادر بودن، می‌تواند به یک مشکل بهداشتی جدی تبدیل شود، به ویژه در مناطق با شرایط بهداشتی نامطلوب. شناسایی زودهنگام و مراقبت‌های مناسب می‌تواند به کاهش عوارض و شیوع بیماری کمک کند. ادامه تحقیقات و آگاهی‌رسانی در مورد این بیماری می‌تواند به بهبود وضعیت بهداشتی و پیشگیری از شیوع آن کمک کند.
منابع
Centers for Disease Control and Prevention (CDC). (2023). Monkeypox. Retrieved from CDC website
مترجم : پریسا فرخیان
