بمناسبت یک آذر زادروز حبیب شوکتی نیا
هنر و فرهنگ و کیفیت آنچه میان این هر دو، از ادبیات و موسیقی گرفته تا نگارگری و صورت‌گری و… نمود پیش‌رفت یا پس‌رفت معنوی یک جامعه می‌تواند باشد. بدیهی‌ست که تعالی و تجلّی و در نقطه‌ی مقابل آن، فرود و کاستیِ در فرهنگ و هنر، بسته و وابسته‌ی شرایط و زیست جامعه است.
زنان و مردان خردمند و اندیشه‌ورزی که چراغ فرهنگ را در نیک و بد روزگار روشن نگه‌می‌دارند، اندکند و شایسته و بایسته‌ی تقدیر و ستایش.
حبیب شوکتی نیا زاده‌ی یکم آذرماه سال هزار و سیصد و چهل و دو، شاعر، نویسنده، پژوهشگر و ادیبی‌ست که ادبیات و فرهنگ دزفول به بودش و پژوهش او بسیار می‌نازَد و «شهر» او را به راستی و درستی فرزند راستین خود می‌دانَد.
تلاش‌های عالمانه و کم‌نظیر او در پاس‌داشت گویش و واژگان آن، چه در قالب شعر و چه در قالب گردآوری فرهنگ‌لغتی جامع، نشان از دل‌دادگی او به زادگاهش دارد. خلوص نیت او در همکاری و راهنمایی با آنانی‌که در عرصه‌ی ادبیات این شهر کوشا و جویایند، بر کسی پوشیده نیست.
او بی‌هیچ شک و شائبه و چشم‌داشت دانش و تجربه‌ی خویش را فرا راه خواهندگان و دانش‌اندوزان می‌نهد و رد پای اندیشه‌ی خود را تا همواره‌ی این شهر جاودانه نگه می‌دارد.
استاد که در سرودن سپیدگویه‌ها و شعر کلاسیک چیره‌دست و مسلّط است، در میانه‌ی راه شاعرانگی‌اش به گویش مادری نزدیک‌تر شده و آن را در میان جان می‌فشارد.
غزل، چهارپاره و چارانه‌های او سال‌ها پیش در دو مجموعه‌ی جداگانه با نام‌های «غَم‌مُچّه» و «دل‌پِرسه» منتشر شده و امید بسیار داریم تا بینا و خوانایِ مجموعه‌های دل‌انگیز دیگری از او باشیم.
دُولو وُو دُزون کتابی است در مورد متل‌های دزفولی که توسط شهره خلقتی روانه بازار نشر شده است.
نویسنده‌ی متل های قدیمی را که در دوران کودکی خود از مادربزرگش بنام ” دایه زُمرّد” شنیده است، در این مجموعه گردآوری نموه .
این کتاب تماما به گویش دزفولی نوشته شده است.
باز‌بینی این کتاب
توسط استاد حبیب شوکتی نیا با توجه به رسم الخطی که توسط خود ایشان ابداع گردیده است، انجام گرفته که خود شاهدی بر توانایی و دقت نظر بالا و حکیمانه‌ی این پژوهشگر بلندمرتبه ی دزفولی است.
شوکتی نیا در مقدمه ی کتاب با عنوان “تیک‌نوشت” ضمن بکارگیری تعاریف و تعابیری نغ و پرمعنا در مورد قصه و متل ، از واژه ها، وکلماتی بهره جسته که
خواننده را به عمق تاریخ گویش دزفولی برده و با زیباترین و خوش آهنگ‌ترین لحن گوش ها را نوازش می دهد.
ازحبیب شوکتی در مقدمه‌ی کتاب می خوانیم
این متل ها با یاد و ویرِ پویایِ خانمِ “خلقتی” که بارها و بارها شنونده‌یِ تشنه‌جگرِ متل‌هایِ”دایه” بوده، نوشته و پس از سالی چند، نوشتارها به بانو “مرضیه عروه”سپرده می شوند، تا به شیوه‌یِ
نگارشی که می‌بینید و می‌خوانید، در آیند.
شوکتی نیاز در مورد این شیوه‌ی نگارشی می‌نویسد:
این شیوه ساده‌ترین ورساترین شیوه‌یِ نگارش برای بافه‌هایِ گویشِ دزفولی است.
شیو‌ه‌ئی که پس از سال‌ها کار و آموزنِ پذیره‌شده، برپایه‌یِ دستگاهِ آوائی و ساختواژی‌یِ گویشِ دزفولی و با کمک از شیوه‌هایِ نگارشِ گویش هایِ دیگر پایه ریزی و پابسته گردیده است.
پایگاه خبری صبح ملت ضمن گرامیداشت زادروز تولد شاعر، نویسنده و پژوهشگر سربلند دزفول، برای ایشان موفقیت و سلامتی آرزومند است.
